<< Οι Βούλγαροι και οι Έλληνες ξέρουν να φτιάχνουν δυνατές σόμπες και τζάκια, γιατί εκεί πάνω με αυτά θερμαίνονται.>> Αυτή τη φράση και άλλες πολλές που αποδίδουν το ίδιο περιεχόμενο το έχω ακούσει ούκ ολίγες φορές, τόσο στο μαγαζί απο πελάτες αλλά και σε συνομιλίες σε άλλους χώρους. Αυτό περίτρανα φαίνεται άλλωστε και απο τα KW που δίνει η κάθε εστία σε σύγκριση με μια όμορη εστία απο Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Νορβηγία και γενικά χώρες που θεωρούμε οτι ανήκουν στην ευρωπαϊκή Δύση. Για παράδειγμα είναι σχεδόν αδύνατον να βρείς σόμπα κάτω απο 9 KW ελληνικής ή βουλγάρικης κατασκευής. Ο δε κανόνας αναφέρει οτι κυρίως παίζουν στα 14 με 15 KW. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να τονίσω οτι χρησιμοποιώ την Ελλάδα και τη Βουλγαρία ως παραδείγματα, γιατί είναι και η συντριπτική πλειοψηφία εστιών που παίζει στην αγορά απο τις χώρες που αναφέραμε προηγουμένως. Στον αντίποδα ωστόσο βλέπουμε οτι σε ξυλόσομπα οι δυτικές μάρκες παίζουν στα 7 με 9 ΚW, μάλιστα τώρα τελευταία έκαναν την εμφάνισή τους και σόμπες με 5 και 6 ΚW. Tο μέγιστο σε KW που θα βρείς έιναι τα 11 ΚW. Αν αναλογιστούμε τη διαφορά της απόδοσης ωφείλουμε να παραδεχτούμε οτι σε σχέση με τα 7 -8 ΚW που είναι και ο κανόνας, υπάρχει μεγάλη διαφορά. Αν βάλουμε και το κριτήριο της τιμής, τότε μιλάμε για σόμπες με διπλάσια τιμή που αποδίδουν τα μισά KW. Για το θέμα της τιμής θα το αναπτύξουμε σε άλλο άρθρο, σήμερα θέλω να επικεντρωθούμε στο θέμα απόδοση - KW και γιατί συμβαίνει αυτό το φαινόμενο.
Και αναδύονται λοιπόν τα εξής ερωτήματα για τις εστίες που κατασκευάζονται σε Ελλάδα,Βουλγαρία,Πολωνία ή αλλού:
1) Μήπως οι χώρες αυτές εφαρμόζουν κάποια τεχνολογική καινοτομία, που το κάνει αυτό εφικτό;
2) Μήπως οι πρώτες ύλες - μέταλλα, που χρησιμοποιούν είναι ανώτερης ποιότητας και αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στην απόδοση;
3) Είναι επειδή η φιλοσοφία αυτών των χωρών προσανατολίζεται στο θέμα απόδοση, ενώ οι δυτικοί κοιτάνε φρού φρού και αρώματα και δε νοιάζονται για αυτήν;
4) Μήπως δεν ξέρουν να μετράνε σωστά τα KW;
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να απαντάμε ένα- ένα στα ερωτήματα:
1) Όχι, δεν υπάρχει κάποια καινοτομία που χρησιμοποιόυν οι κατασκευαστές αυτών των χωρών. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί για τη δευτερογενής καύση, αλλά δεν ξέρω αν την ανακάλυψαν εκεί, και σχεδόν στην πλειοψηφία τα τζάκια και οι σόμπες των δυτικών την έχουν και αυτά, χωρίς ωστόσο να δίνουν <<τρελά>> KW. Ίσα ίσα, που βλέπουμε νέες καινοτομίες σε σόμπες ή εστίες απο τη Δύση, κυρίως όσων αφορά την επένδυση του θαλάμου καύσης με συνθετικά (βερμικουλίτης) ή άλλα υλικά (πυρότουβλα). Eπίσης παρουσιάζουν καινοτομίες στον σχεδιασμό όσων αφορά την αναθέρμανση και μεταφορά του αέρα σε παρακέιμενο χώρο είτε με φυσικό ελκυσμό, ή με βεντιλατέρ. Και το τελευταίο που έχει πέσει στην αντίληψή μου είναι η αυτόματη λειτουργία, δηλαδή ο αυτόματος ρυθμισμός της εισροής του αέρα κάυσης για τη μέγιστη αυτονομία αλλά και τελειότερη κάυση.
2) Καλά, μην τρελαθούμε τώρα. Μάλλον το αντίθετο μπορεί να γίνει. Είναι γνωστό οτι στις δυτικές χώρες ο έλεγχος και η κρατική αστυνόμευση είναι τέτοια, ώστε οτιδήποτε κατασκευάζουν πρέπει να είναι απο πιστοποιημένα υλικά τα οποία έχουν κριθεί οτι είναι κατάλληλα για αυτόν τον σκοπό. Αν αναλογιστούμε και τη βαριά βιομηχανία που έχουν εκεί αναπτύξει καταλαβαίνουμε οτι οι πρώτες ύλες είναι και πιο ευκολοπρόσιτες καθότι χρησιμοποιούνται και σε άλλους τομείς. Οπότε μπορούμε να πούμε με σιγουριά οτι τα υλικά που χρησιμοποιούν και οι δύο είναι τουλάχιστον ίδια ώς πρός την ποιότητα και την καταλληλότητα τουλάχιστον.
3) Είναι θέμα φιλοσοφίας λοιπόν; Όσες φορές συνεργάστηκα με Γάλλους και Ιταλούς, μου έκανε εντύπωση η εμμονή τους για περισσότερη απόδοση, περισσότερη ασφάλεια και για προϊόντα φιλικά πρός τον χρήστη, αλλά και το περιβάλλον. Σίγουρα και κυρίως ο Ιταλός δίνει έμφαση στο design και την κομψότητα αλλά επ'ουδενί λόγω δεν μου έδωσε την εντύπωση οτι κατασκευάζει κάτι για το "θεαθήναι" και όχι για τη χρησιμότητά του. Κυρίως δε οι κατασκευαστές της Βόρειας Ευρώπης, δίνουν τόσο μεγάλη έμφαση στην μακροζωία και απόδοση των εστιών τους, που πολλές φορές το design...πάει περίπατο σε σημείο να θες να τους πείς << καλά δεν μπορείτε να το κάνετε λίγο πιο μεγάλο ή πιο κομψό; >>
4) Αυτή οι τελευταία ερώτηση είναι ίσως και η πιο κοντινή στην απάντηση του φαινομένου. Φυσικά και ξέρουν να μετράνε σωστά τα KW. Aλλά παίζει μεγάλο ρόλο το πώς τα μετράνε, και κυρίως πόσο τα ταϊζουνε με ξύλα κατα τη δοκιμή. Και θα σας δείξω αμέσως τί εννοώ:
Παραπάνω βλέπουμε την πρώτη σελίδα απο ένα φυλάδιο με 23 σελίδες, που αναφέρεται στη δοκιμή που έγινε σε ένα τζάκι boiler το CH800 L(ενώνεται με τη θέρμανση), στης 28/2/2008 για τον γαλλικό οίκο κατασκευής τζακιών και σομπών CHEMINEES DE CHAZELLES. Παρατηρήστε επίσης αν και γαλλικό εργοστάσιο, την δοκιμή και πιστοποίηση την κάνει ένα εργαστήριο στην Ιταλία. Το δε κόστος αυτής της πιστοποίησης για ΕΝΑ μόνο προϊόν σας διαβεβαιώ οτι έιναι μεγάλο. Στον κύκλο βλέπουμε κάτω απο ποιά standard θα δοκιμαστεί και συγκεκριμένα, ΕΝ 13229:2001, ΕΝ 13229:2001/Α2:2004.
Στη δεύτερη σελίδα, βλέπουμε οτι κατα τη διάρκεια των δοκιμών το δουλέψανε με 10,55 κιλά την ώρα σε κατανάλωση, δηλαδή δώσανε 45,47 KW, και η εστία απέδωσε 35,27 KW απο τα οποία τα 30,27 KW αποδόθηκαν στο νερό και τα 5,15 KW αποδόθηκαν στο χώρο. Μας λέει οτι η θερμοκρασία των αερίων ήταν 257,4 βαθμοί Κελσίου και οτι η απόδοση επι τοις εκατό είναι 77,56%. Aκόμη παίρνουμε και άλλες πληροφορίες όπως οτι ανα 3 ώρες ξανατροφοδοτούσαν την εστία, (επαναλαμβάναν δηλαδη το τεστ) καθώς και κάποια στοιχεία όσων αφορα τις εκπομπές των ρύπων (καυσαερίων).
Το ίδιο τζάκι το εργοστάσιο το στέλνει για πιστοποίηση ξανά 2 χρόνια αργότερα, στης 15/2/2010:
Βλέπουμε οτι το δούλεψαν αυτή τη φορά με κατανάλωση 7,1 κιλά ανα ώρα. Του δόθηκαν δηλαδή 33,7 KW και απέδωσε συνολικά 26,7 KW, με 17,7 KW στο νερό και 9 KW στο χώρο. Επίσης η απόδοση επι τοις εκατό είναι 79,3%. 'Επειτα αναφέρονται ξανά διεξοδικά οι μετρήσεις για τους ρύπους και τις εκπομπές καυσαερίων. Η ίδια εστία λοιπόν με κατανάλωση στα 7 κιλά ανα ώρα είναι συμμορφωμένη με τις νέες ρήτρες της Ε.Ε. και πλεόν τη δηλώνουν με ονομαστική απόδοση 26,5 ΚW, δηλαδή 10 KW λιγότερα σε σχέση με τα προηγούμενα 35 ΚW.
Aυτό γίνεται διότι σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης που έχουν αυστηρά κριτήρια ως πρός την εκπομπή ρύπων και απόδοσης, δηλαδή Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Νορβηγία κ.ά., για να πωληθούν τα προϊόντα τους πρέπει να είναι σε συμμόρφωση βάσει αυτών των νόμων και μάλιστα στο πιο αυστηρό τους επίπεδο. Αλλιώς, αν δεν υπάρχει καθόλου πιστοποίηση ή δεν είναι του επιπέδου που ζητούν απαγορεύεται να πωληθούν, ενώ αν είναι με τις νεότερες προδιαγραφές υπάρχει συχνά και κάποια επιδότηση για την αγορά τους. Για τις εστίες με πιστοποίηση παλαιότερων προδιαγραφών υπάρχει μια περίοδος ανοχής κάποιου χρονικού περιθωρίου σχετικά με την πώλησή τους, εώς ότου να απαγορευθούν τελείως. Στην Ελλάδα και στην Κύπρο δεν υπάρχει νομοθεσία απαγόρευσης ή επιδότησης με αναφορά στους ρύπους των τζακιών και των σομπών. Οπότε οι χώρες αυτές μπορούν να δηλώνουν άφοβα τα KW τους. Αυτό που συνήθως αποκρύπτουν οι πωλητές είναι η κατανάλωση που απαιτείται για να πάρουμε αυτή την απόδοση, ενώ αν τους ρωτήσετε περι κατανάλωσης συνήθως απαντούν αόριστα με κάποιο νούμερο 2-3 κιλά. Αν τους ρωτήσετε για πιστοποίηση συνήθως λένε οτι έχει το CE.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν οτι μια σόμπα που δηλώνεται για 5 ή 6 ΚW, σίγουρα μπορεί να παράξει περισσότερα, αλλά τότε οι εκπομπές των ρύπων όπως και η σχέση απόδοσης-κατανάλωσης δε θα είναι σύμφωνα με αυτά τα standards. Η δε πιστοποίηση των προϊόντων απαιτεί μεγάλες δαπάνες κάτι που συνήθως τα εργοστάσια σε Ελλάδα, Βουλγαρία ή αλλου δε διαθέτουν. Άλλωστε όσο υπάρχει αγορά για τα προϊόντα τους θα συνεχίσουν να τα δηλώνουν με τα ΚW που είδη λένε. Ωστόσο συμφέρει στους πωλητές να διαδίδουν αυτή τη φήμη περί αδύναμων εστιών των άλλων χωρών, είτε απο άγνοια, είτε για λόγους πρόωθησης των προϊόντων τους.
Τέλος θα ήθελα να αναφέρω οτι η ποιότητα είναι κάτι το οποίο ο ίδιος ο καταναλωτής καλείται να διαπιστώσει μόνος του. Και κυρίως το πιο σημαντικό είναι ο τρόπος της τοποθέτησης και τα υλικά που θα χρησιμοποιήσει. Απο μόνη της η εστία δεν φτάνει για να δώσει αυτά που είναι ικανή, εάν δεν τοποθετηθεί απο εξειδικευμένο προσωπικό. Και αν θέλετε αυτός είναι και ο κύριως λόγος που ενώ μια εστία σε ένα σπίτι αποδίδει καλά χωρίς προβλήματα, η ίδια εστία σε κάποιο άλλο χαρακτηρίζεται ως προβληματική και αδύναμη. Δεν θα πρέπει να αγοράζουμε κάτι με αποκλειστικό γνώμονα την προέλευση του προϊόντος, αλλά σύμφωνα με τις ανάγκες, το γούστο, την ποιότητα αλλα και φυσικά την τσέπη μας.
Και αναδύονται λοιπόν τα εξής ερωτήματα για τις εστίες που κατασκευάζονται σε Ελλάδα,Βουλγαρία,Πολωνία ή αλλού:
1) Μήπως οι χώρες αυτές εφαρμόζουν κάποια τεχνολογική καινοτομία, που το κάνει αυτό εφικτό;
2) Μήπως οι πρώτες ύλες - μέταλλα, που χρησιμοποιούν είναι ανώτερης ποιότητας και αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στην απόδοση;
3) Είναι επειδή η φιλοσοφία αυτών των χωρών προσανατολίζεται στο θέμα απόδοση, ενώ οι δυτικοί κοιτάνε φρού φρού και αρώματα και δε νοιάζονται για αυτήν;
4) Μήπως δεν ξέρουν να μετράνε σωστά τα KW;
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να απαντάμε ένα- ένα στα ερωτήματα:
1) Όχι, δεν υπάρχει κάποια καινοτομία που χρησιμοποιόυν οι κατασκευαστές αυτών των χωρών. Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί για τη δευτερογενής καύση, αλλά δεν ξέρω αν την ανακάλυψαν εκεί, και σχεδόν στην πλειοψηφία τα τζάκια και οι σόμπες των δυτικών την έχουν και αυτά, χωρίς ωστόσο να δίνουν <<τρελά>> KW. Ίσα ίσα, που βλέπουμε νέες καινοτομίες σε σόμπες ή εστίες απο τη Δύση, κυρίως όσων αφορά την επένδυση του θαλάμου καύσης με συνθετικά (βερμικουλίτης) ή άλλα υλικά (πυρότουβλα). Eπίσης παρουσιάζουν καινοτομίες στον σχεδιασμό όσων αφορά την αναθέρμανση και μεταφορά του αέρα σε παρακέιμενο χώρο είτε με φυσικό ελκυσμό, ή με βεντιλατέρ. Και το τελευταίο που έχει πέσει στην αντίληψή μου είναι η αυτόματη λειτουργία, δηλαδή ο αυτόματος ρυθμισμός της εισροής του αέρα κάυσης για τη μέγιστη αυτονομία αλλά και τελειότερη κάυση.
2) Καλά, μην τρελαθούμε τώρα. Μάλλον το αντίθετο μπορεί να γίνει. Είναι γνωστό οτι στις δυτικές χώρες ο έλεγχος και η κρατική αστυνόμευση είναι τέτοια, ώστε οτιδήποτε κατασκευάζουν πρέπει να είναι απο πιστοποιημένα υλικά τα οποία έχουν κριθεί οτι είναι κατάλληλα για αυτόν τον σκοπό. Αν αναλογιστούμε και τη βαριά βιομηχανία που έχουν εκεί αναπτύξει καταλαβαίνουμε οτι οι πρώτες ύλες είναι και πιο ευκολοπρόσιτες καθότι χρησιμοποιούνται και σε άλλους τομείς. Οπότε μπορούμε να πούμε με σιγουριά οτι τα υλικά που χρησιμοποιούν και οι δύο είναι τουλάχιστον ίδια ώς πρός την ποιότητα και την καταλληλότητα τουλάχιστον.
 |
| Ξυλόσομπα - Jotul |
 |
| Ξυλόσομπα - Morso |
4) Αυτή οι τελευταία ερώτηση είναι ίσως και η πιο κοντινή στην απάντηση του φαινομένου. Φυσικά και ξέρουν να μετράνε σωστά τα KW. Aλλά παίζει μεγάλο ρόλο το πώς τα μετράνε, και κυρίως πόσο τα ταϊζουνε με ξύλα κατα τη δοκιμή. Και θα σας δείξω αμέσως τί εννοώ:
Παραπάνω βλέπουμε την πρώτη σελίδα απο ένα φυλάδιο με 23 σελίδες, που αναφέρεται στη δοκιμή που έγινε σε ένα τζάκι boiler το CH800 L(ενώνεται με τη θέρμανση), στης 28/2/2008 για τον γαλλικό οίκο κατασκευής τζακιών και σομπών CHEMINEES DE CHAZELLES. Παρατηρήστε επίσης αν και γαλλικό εργοστάσιο, την δοκιμή και πιστοποίηση την κάνει ένα εργαστήριο στην Ιταλία. Το δε κόστος αυτής της πιστοποίησης για ΕΝΑ μόνο προϊόν σας διαβεβαιώ οτι έιναι μεγάλο. Στον κύκλο βλέπουμε κάτω απο ποιά standard θα δοκιμαστεί και συγκεκριμένα, ΕΝ 13229:2001, ΕΝ 13229:2001/Α2:2004.
Το ίδιο τζάκι το εργοστάσιο το στέλνει για πιστοποίηση ξανά 2 χρόνια αργότερα, στης 15/2/2010:
Όμως τώρα βλέπουμε οτι στα standards έχουν προστεθεί και άλλες επιπρόσθετες ρήτρες και προδιαγραφές. Συγκεκριμένα μετά την υιοθέτηση πιο αυστηρών κριτηρίων απο την Ε.Ε. όσων αφορά τις εκπομπές ρύπων.
Βλέπουμε οτι το δούλεψαν αυτή τη φορά με κατανάλωση 7,1 κιλά ανα ώρα. Του δόθηκαν δηλαδή 33,7 KW και απέδωσε συνολικά 26,7 KW, με 17,7 KW στο νερό και 9 KW στο χώρο. Επίσης η απόδοση επι τοις εκατό είναι 79,3%. 'Επειτα αναφέρονται ξανά διεξοδικά οι μετρήσεις για τους ρύπους και τις εκπομπές καυσαερίων. Η ίδια εστία λοιπόν με κατανάλωση στα 7 κιλά ανα ώρα είναι συμμορφωμένη με τις νέες ρήτρες της Ε.Ε. και πλεόν τη δηλώνουν με ονομαστική απόδοση 26,5 ΚW, δηλαδή 10 KW λιγότερα σε σχέση με τα προηγούμενα 35 ΚW.
Aυτό γίνεται διότι σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης που έχουν αυστηρά κριτήρια ως πρός την εκπομπή ρύπων και απόδοσης, δηλαδή Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Νορβηγία κ.ά., για να πωληθούν τα προϊόντα τους πρέπει να είναι σε συμμόρφωση βάσει αυτών των νόμων και μάλιστα στο πιο αυστηρό τους επίπεδο. Αλλιώς, αν δεν υπάρχει καθόλου πιστοποίηση ή δεν είναι του επιπέδου που ζητούν απαγορεύεται να πωληθούν, ενώ αν είναι με τις νεότερες προδιαγραφές υπάρχει συχνά και κάποια επιδότηση για την αγορά τους. Για τις εστίες με πιστοποίηση παλαιότερων προδιαγραφών υπάρχει μια περίοδος ανοχής κάποιου χρονικού περιθωρίου σχετικά με την πώλησή τους, εώς ότου να απαγορευθούν τελείως. Στην Ελλάδα και στην Κύπρο δεν υπάρχει νομοθεσία απαγόρευσης ή επιδότησης με αναφορά στους ρύπους των τζακιών και των σομπών. Οπότε οι χώρες αυτές μπορούν να δηλώνουν άφοβα τα KW τους. Αυτό που συνήθως αποκρύπτουν οι πωλητές είναι η κατανάλωση που απαιτείται για να πάρουμε αυτή την απόδοση, ενώ αν τους ρωτήσετε περι κατανάλωσης συνήθως απαντούν αόριστα με κάποιο νούμερο 2-3 κιλά. Αν τους ρωτήσετε για πιστοποίηση συνήθως λένε οτι έχει το CE.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν οτι μια σόμπα που δηλώνεται για 5 ή 6 ΚW, σίγουρα μπορεί να παράξει περισσότερα, αλλά τότε οι εκπομπές των ρύπων όπως και η σχέση απόδοσης-κατανάλωσης δε θα είναι σύμφωνα με αυτά τα standards. Η δε πιστοποίηση των προϊόντων απαιτεί μεγάλες δαπάνες κάτι που συνήθως τα εργοστάσια σε Ελλάδα, Βουλγαρία ή αλλου δε διαθέτουν. Άλλωστε όσο υπάρχει αγορά για τα προϊόντα τους θα συνεχίσουν να τα δηλώνουν με τα ΚW που είδη λένε. Ωστόσο συμφέρει στους πωλητές να διαδίδουν αυτή τη φήμη περί αδύναμων εστιών των άλλων χωρών, είτε απο άγνοια, είτε για λόγους πρόωθησης των προϊόντων τους.
Τέλος θα ήθελα να αναφέρω οτι η ποιότητα είναι κάτι το οποίο ο ίδιος ο καταναλωτής καλείται να διαπιστώσει μόνος του. Και κυρίως το πιο σημαντικό είναι ο τρόπος της τοποθέτησης και τα υλικά που θα χρησιμοποιήσει. Απο μόνη της η εστία δεν φτάνει για να δώσει αυτά που είναι ικανή, εάν δεν τοποθετηθεί απο εξειδικευμένο προσωπικό. Και αν θέλετε αυτός είναι και ο κύριως λόγος που ενώ μια εστία σε ένα σπίτι αποδίδει καλά χωρίς προβλήματα, η ίδια εστία σε κάποιο άλλο χαρακτηρίζεται ως προβληματική και αδύναμη. Δεν θα πρέπει να αγοράζουμε κάτι με αποκλειστικό γνώμονα την προέλευση του προϊόντος, αλλά σύμφωνα με τις ανάγκες, το γούστο, την ποιότητα αλλα και φυσικά την τσέπη μας.
Δυστυχως οι Βαλκάνιοι πέρα απο την Ιστορία τα τελευταιά χρόνια δεν εχουν να δειξουν και κάτι αξιόλογο..Οσα αφορούν τις νέες τεχνολογίες εκεί δυστυχώς γίνονται όλοι ειδήμονες!!Παίρνοντας λίγες αποσπασματικές πληροφορίες και γνώσεις απο διάφορους, χωρίς καλά-καλά να τις κατανοήσουν ''ξερουν τα πάντα'' και σου πουλούν το καλύτερο κινέζικο ή βουλγάρικο τζάκι ώς το κορυφαίο...Και το χειρότερο οι αδαείς που το αγόρασαν δεν ανοίγουν τα ματια τους και συνεχίζουν να πιστεύουν οτι ο ''γάιδαρος'' που αγόρασαν τρέχει καλύτερα απο ''άλογο''..
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς γνωστό : Η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια!